2335 • 1610    HET GEHEIM VAN DE ENTHONEN

De planeten van de Melkweg worden in het jaar 1344 Nieuwe Galactische Tijdrekening - dat overeenkomt met het jaar 4931 van de oude tijdrekening - geconfronteerd met een verandering, die niemand zich had kunnen indenken: de terminale colonne TRAITOR, een reusachtige ruimtevloot van de chaosmachten, doet een greep naar de galaxie.

In de directe Galactische nabijheid van de Melkweg moet in het sterreneiland Hangay een zogenaamde negasfeer ontstaan, een uiterst levensvijandige ruimte. De galaxie van de mensheid moet dit kosmische gebied tot 'hulpbron' dienen.

De 'Nucleus', een geestelijk wezen, bezweert Perry Rhodan dat Terra en het Sol-stelsel niet in handen van de machten van de chaos mogen vallen. Inderdaad lukt het om de troepen van de chaos voorlopig te verhinderen binnen te dringen.

Meer ondersteuning brengen twee oude bekenden: Alaska Saedelaere en Kantiran Rhodan hebben zich allebei aangesloten bij de vredesvaarders, die zich tot taak hebben gesteld helpend in het gebied van de 'Universele Corridor' in te grijpen. Maar waarom ze dit niet in directe confrontatie met de chaosmachten deden, is het geheim van de Enthonen ...

De traitanks om het Sol-stelsel zijn een bedreiging die niet ernstiger zou kunnen zijn. Maar wanneer hebben de Terranen voor de laatste keer voor een gevaar bakzeil gehaald? Ook ditmaal doen ze wat ze het best kunnen: ze lachen het vierkant in het gezicht uit ... Hoe, dat is het thema van de volgende Perry Rhodan-aflevering, geschreven door Robert Feldhoff.

Oorspronkelijke titel: Das Geheimnis der Enthonen

Auteur: Leo Lukas

Omslag: © Swen Papenbrock

Illustratie intern (Duits exclusief): © Swen Papenbrock

Plantekening (Duits exclusief): Terraanse Kooi-overbrenger 1344 NGT door Gregor Paulmann

Nederlandse vertaling: Scriptura/Sinne Johannes Sinnema

Samenvatting: Kantiran doorbreekt het taboe – en moet de Revisor confronteren.

Locatie en tijdsruimte: Rosella Rosado, Isla Bartolomé – 1337 tot 4 januari 1345 NGT (4924 - 4932 na Chr.)

Hoofdpersonen: Kantiran da Vivo-Rhodan - De sterrenbastaard ontwikkelt leidinggevende kwaliteiten. Borgin Sondyselene - De Patroon dringt aan op de centrale geboden van de vredesvaarders. Alaska Saedelaere - De maskerdrager twijfelt aan zijn overtuiging en beloftes. Ejdu Melia - De vredesvaardster zet haar leven op het spel. De Revisor - In opdracht van de Patroon waakt hij over de vredesvaarders.

3 Januari 1345 NGT is aangebroken en in de HOPE wordt het ontbijt genuttigd, daarna gaat Kantiran verder met zijn verhaal:

De algemene vergadering ligt op schema – op schema voor de Enthonen. Vierduizend vredesvaarders zijn bijeen gekomen en er wordt ellenlang gediscussieerd vooral over de negasfeer, maar iedereen draait om de hete brij heen om vooral de primaire verplichting te laten vallen, of minstens opzij te schuiven, dat de vredesvaarders niet tegen de hogere machten op zullen treden. Op een gegeven moment wordt het Kantiran te bont en spreekt hij uit wat de anderen denken, en krijgt hij vervolgens een verbitterde afwijzing van de Patroon, de Enthoon Borgin Sondyselene, de allerhoogste instantie van de vredesvaarders. Deze benadrukt de statuten en duldt daarop geen enkele inbreuk. Daarmee is de algemene vergadering plotsklaps beëindigd. Kantiran druipt somber af met zijn vrienden naar Hakkan’s Hut en belandt daarna bij Ejdu Melia. Enige tijd later gaat hij, ter afleiding, met enige andere vredesvaarders mee op een missie. Deze voert hem in de buurt van Ganuya, waar Alaska Saedelaere steeds opnieuw actief is. Na beëindiging van zijn missie vliegt Kantiran naar het station Inggaran, waar hij bijna tegelijkertijd met Chyndor arriveert. Vlakbij het station, in een oude burcht, spreken de ontevreden gestemde vredesvaarders met elkaar af want hier kunnen ze ongestoord plannen smeden. Zo ontstaat al op 6 februari 1340 NGT de 'actiegroep negasfeer', een geheime bond in het geheime genootschap. Tot eind 1343 NGT treden ongeveer 300 vredesvaarders toe bij de AGN en 100 anderen sympathiseren met hen, waaronder ook Alaska die zich nog te zeer verplicht aan het credo van de vredesvaarders. Kantiran daarentegen is het hoofd van de AGN. In december 1343 NGT ontmoet hij op Rosella Rosado Ejdu Melia weer, en eerst herkent hij de gedaantewisselares en intuïtiefspreekster helemaal niet, alhoewel ze direct voor hem staat, want ze heeft zich tot Kantiran’s verbazing in een bloedmooie Arkoonse veranderd! Ondanks dat wijst hij haar echter af. In plaats daarvan begint hij aan een enorme waagstuk en gaat hij via een overbrenger naar de gesloten maan Rosella Enthon, maar hij wordt teleurgesteld want hij vindt daar vooralsnog niets opvallends.

Hij ontmoet enkele overwegend oude Varia en een onbeduidend aantal Enthonen die schrikbarend zwak en oud zijn. Als hij bijna zo ver is om zijn waagstuk als mislukt op te geven ontmoet hij een oude verwarde Varia; deze noemt zichzelf Tulipan en spreekt z'n eigen koeterwaals. Kantiran, die zich de hele tijd achter een deflectorscherm verborgen hielt, toont zich aan hem, maar dat verandert niets aan het gedrag van deze oude. Als Kantiran al weer weg wil gaan zegt de oude een woord, gehaat roept hij de naam “Kazzenkatt”. Kantiran krijgt eindelijk een aangrijpingspunt, Kazzenkatt, het Element der Besturing. De jonge half-arkonide, die zichzelf nog steeds als de sterrenbastaard beschouwd, heeft eindelijk een doel. Maar het koeterwaals van de oude kan hij niet alleen ontrafelen. Daarom gaat hij naar Ejdu, die na zijn afwijzing weer is opgekrabbeld en na het gestalte nu ook nog de bijpassende mentaliteit van een Arkoonse heeft aangenomen, om haar om hulp te vragen. Samen gaan ze naar Rosella Enthon en Ejdu krijgt daar meer te horen over het verleden van de Enthonen en de Varia.

Ongeveer 2500 jaar geleden vocht een grote volkerenbond met Enthonen en diens helpers, de Varia, aan de zijde van de superintelligentie LICHT VAN AHN tegen de negasfeer van de Heer der Elementen. Deze slag leidde tot een ramp en de superintelligentie en haar troepen werden vernietigend verslagen, maar 8900 OREON-capsules met 329 Enthonen overleefden de slag, met enige honderden Varia. Het LICHT VAN AHN stierf enige tijd later en haar lijk manifesteert zich in de zon Rosella Rosado – vandaar dus het verbod van de inmenging in de belangen van de hogere machten. De Enthonen zijn nog steeds te sterk geschokt over de gebeurtenissen van toentertijd. Samen met de grondlegger, die een bondgenoot van de superintelligentie was en wiens toevluchtsoord het Rosella-Rosado-stelsel was, werd de geheime bond van de vredesvaarders opgericht.

Dit verhaal vertelt Kantiran op 13 januari 1344 NGT aan de AGN, die elkaar weer op hun burcht ontmoeten. Chyndor kondigt tevens een bijzondere bezoeker aan. Nadat Kantiran alles vertelt heeft verschijnt de Nucleus. Deze roept de vredesvaarders op om zich tegen TRAITOR op te stellen, maar niet in een open gevecht, maar als boden en wervers in de weidsheid van de universele corridor.

Op 12 februari 1344 NGT betreedt Kantiran opnieuw de gesloten maan Rosella Enthon. Hij is op zoek naar een geheimzinnige nevel die de oude Varia had aangeduid als: “in de mist ligt de hoop begraven”. Wat Kantiran niet weet is dat de Revisor op zijn hielen zit.

Met behulp van de Lamuuni ontdekt hij de nevel en treedt deze binnen, waar hij op een standbeeld van een jonge Enthoonse stuit; het is het evenbeeld van Samburi Yuras. En hij stuit op de Patroon. Beide schrikken van elkaar en Borgin Sondyselene beveelt Kantiran om meteen te vertrekken, maar dan zet de sterrenbastaard de hakken in het zand want hij heeft vragen waarop hij antwoorden verlangt. En hij krijgt ze. Hij hoort over de tragische geschiedenis van de Enthonen en hun onvruchtbaarheid na de catastrofe, en de hoop als toch een Enthoonse word geboren, de dochter van de Patroon, dezelfde Samburi Yura. Maar al spoedig duikt een zeven kilometer lange kobaltblauwe cilinder op en een Cairol de Tweede verkondigt dat de Kosmocraten, die de vredesvaarders hebben opgemerkt, het nog niet duidelijk is of ze deze organisatie zullen dulden. Er volgt een compromis: de Enthoonse Samburi Yura wordt onder dwang gezet om vrijwillig in dienst te treden van de Kosmocraten, waardoor de vredesvaarders verder niet lastig worden gevallen door de ordemachten. Sindsdien is bij de Enthonen de laatste levenswil verdwenen.

Nog voor de Patroon eindigt verschijnt de Revisor die zich als de vredesvaarder Polm Ombar ontpopt, en zijn wapen op Kantiran richt. Diens carrière schijnt nu definitief te zijn afgelopen, maar op de terugweg lukt het de jonge man, die zijn verleden grotendeels achter zich heeft gelaten en veel verantwoordelijker is geworden, om de Revisor aan zijn zijde, dat wil zeggen aan de kant van de AGN, te krijgen.

Op 15 oktober 1344 NGT geven de vredesvaarders in hun nest, zoals ze de burcht noemen, op Inggaran uiteindelijk gevolg aan de oproep van de Nucleus. De Lamuuni spuugt een capsule uit die telepathisch een opdracht uitzendt, waarna het dier voorgoed verdwijnt. De opdracht van de Nucleus bestaat eruit om een afvaardiging naar het Sol-stelsel te sturen om alleen de omgeving te verkennen, echter zonder actief in te grijpen, want de vredesvaarders zullen vervolgens in het geheim opereren.

En opnieuw, onder toezicht van de Revisor, breken Alaska en Kantiran met een verbod van de vredesvaarders en vertrekken ze met de FORSCHER naar hun eigen Melkweg.

Daarmee eindigt Kantiran’s verhaal. Bijna tegelijkertijd kondigt zich nieuw onheil aan want twee extra chaos-eskaders zijn aan de grens van het kristalscherm verschenen, en de Nucleus zwijgt.

Nederlandse vertaling hoofdpersonen en samenvatting:

© Cornelis van den Ende