2314 • 1542    DE LEVENS VAN EEN SEECHARAN

In het jaar 1344 Nieuwe Galactische Tijd - dat staat gelijk aan het jaar 3931 volgens de oude jaartelling - wordt de Melkweg door de terminale colonne TRAITOR bedreigd. Deze gigantische legerschare van de chaosmachten heeft overal in de Melkweg a] zijn colonneforten geplaatst.

Dankzij hun donkere velden kunnen de forten noch ruimteschepen door de galactische volkeren worden gepeild. De bewoners van de Melkweg kunnen zich praktisch niet verdedigen tegen TRAITOR. Alleen de Terranen konden het steunpunt van de chaosmachten in de buurt van het Sol-stelsel opsporen en vernietigen.

Alleen de tot nu toe ontoegankelijke Charon-Wolk in de buurt van het centrum van de Melkweg schijnt zich af te sluiten voor de troepen van de terminale colonne. Uitgerekend daar is salkriet, een element dat de Terranen tot voor kort onbekend was en waar de chaosmachten naarstig naar op zoek zijn.

Het centrum van de wolk wordt gevormd door het Gouden Stelsel, waar Atlan en zijn begeleiders heen zijn gevlogen. Daar komt Atlan meer te weten over de levens van een Seecharan …

De Charon-Wolk is voor de terminale colonne TRAITOR van groot belang. Dat is zowel voor Atlan als de opstandige structuurpiloten duidelijk. Alleen de regering van de Charonii ligt dwars en staat argwanend tegenover de nieuwe ontwikkelingen. De situatie in de donkere wolk, waarvan de bewoners sinds vele duizenden jaren geen contact met de 'buitenwereld' hadden' spitst zich hierdoor toe. Hoe het verder gaat, vertelt Michael Marcus Turner in de volgende aflevering van Perry Rhodan.

Oorspronkelijke titel: Die Leben eines Seecharan

Auteur: Hubert Haensel

Omslag: © Swen Papenbrock

Illustratie intern (Duits exclusief): © Swen Papenbrock

Nederlandse vertaling: Kees van Toorn

Samenvatting: hij is de 'eeuwige schrijn’ - en erkent de bestemming van zijn oeroude volk.

Locatie en tijdsruimte: het gouden-stelsel – juli 1344 NGT (4931 na Chr.)

Hoofdpersonen: Ingal Fathen Aidon - De ‘eeuwige schrijn’ van de Seecharan verhaalt over de verschillende stadia van zijn leven. Atlan _ De Arkonide raakt verwikkeld in een beslissend gevecht. Dr. Gregorian - De wetenschapper strijd voor de opdracht. Alysha Saronn - De commandante van de VERACRUZ neemt cruciale maatregelen.

Ongeveer twaalfduizend technietenschepen verzamelen zich rondom de asteroïde GRAANWATAH, het laatste toevluchtsoord van het volk der Seecharan, om het hemellichaam te vernietigen. Atlan en de bemanning van de SKARABUS-1 zitten daar ook vast - in wezen is het hun schuld dat de technieten de schuilplaats van de Seecharan ooit hebben kunnen ontdekken. Ingal Fathen Aidon, de 'eeuwige schrijn van de Seecharan', verwelkomt Atlan en is zeer teleurgesteld als blijkt dat de Arkonide geen Beschermheer is. De Cephalopod, die op een inktvis lijkt, ongeveer zo groot als een mens, met vier tentakels, draagt alle herinneringen bij zich van al zijn voorouders vanaf de tijd van de Beschermheren. De Seecharan vermeerderen zich door hun lichaam te verdubbelen. Hoewel de door deling ontstane jonge Seecharan geestelijk en lichamelijk desondanks verschillen met hun 'verwekker', krijg hij van deze toch alle herinneringen. Dit proces is in de voorbije duizenden jaren afgezwakt, zodat Ingal Fathen Aidon de laatste van zijn volk is wiens herinneringen daadwerkelijk sinds de tijd van de Beschermheren zonder hiaten zijn. Hij kan Atlan daardoor over de geschiedenis van de Seecharan vertellen.

Tot aan de hypercocon-verbanning van de Charon-Wolk hebben de Seecharan het salkriet in het Gouden-stelsel gewonnen - deze substantie bevindt zich alleen in de fossiele skeletten van reusachtige vliegende wezens, die men Inyodur noemt. Het salkriet werd toentertijd in een zogenoemde handelsdok, een schijfvormig ruimtestation, in ruil voor noodzakelijke handelsgoederen aan de Charonii overgedragen. Voor de Charonii was het niet mogelijk om verder als tot aan dit station in het Gouden-stelsel door te vliegen, omdat de sterke hyperenergetische velden daar alle hoogwaardige techniek stoorde of helemaal lam legde. Op een dag, ongeveer aan het begin van de confrontatie tussen den Beschermheren en Gon-Orbhon, kwam het tot aanslagen op prospectors van de Seecharan. Bij een bijzonder zware aanval werd het handelsdok vernietigd. Ook op de werelden van de Charonii hadden zich onverklaarbare aanslagen voorgedaan. Als blijkt dat deze aanslagen door technieten-robots werden gepleegd, die hun steunpunt in het Gouden-stelsel hadden, werd een quarantaine ingesteld voor dit gebied van de Charon-Wolk. Zo was het huidige nochtans geldige taboe ontstaan en de handel met het salkriet tot stilstand gekomen - de hypercocon-verbanning had voor de rest gezorgd. In de strijd tegen de technieten stonden de Seecharan aan de verliezende kant, want de robots konden zichzelf razendsnel verveelvoudigen - bovendien hadden ze hun oorspronkelijke basis op Rohalon, de enige planeet in het Gouden-stelsel en de thuiswereld van de Seecharan. Ze erkenden te laat - dat hun planeet door de technieten in een levensvijandig woestenij werd veranderd en de Seecharan moesten hun bestaan rekken op de asteroïden. Daar werden ze door de technieten genadeloos opgejaagd en steeds verder gedecimeerd.

De SKARABUS-2 is naar de VERACRUZ teruggekeerd. Dr. Gregorian vindt uit dat het salkriet voor het ontstaan van het structuurwervelen verantwoordelijk is omdat grote ophopingen van het salkriet de ruimte-tijd-structuur verstoren en een verdichting van het psionische netwerk veroorzaken. Elk salkriet-voorkomen lijkt door de verandering van het psionische netwerk bovendien op kosmisch stof. Zo zijn de asteroïden en de stofconcentraties in hun huidige omloopbanen ontstaan. Gregorian neemt aan dat het salkriet een vervalproduct is. Het moet na de dood van de vliegende wezens als fossielen zijn ontstaan - hoe het orgaan, dat op deze wijze was vervallen, voor de dood van deze wezens verantwoordelijk was en welke functie het had, blijft voorlopig net zo onduidelijk als de herkomst van de vliegende wezens. De verdichting van het psionische netwerk heeft nog een derde effect: het bevordert het ontstaan van nieuw leven …

De uitroeiing van het gehele volk der Seecharan schijnt het doel van de technieten te zijn, en dit doel schijnen de technieten nu bereikt te hebben: de grootschalige aanval op GRAANWATAH begint. Moedig stellen de in principe vredelievende en moreel hoogstaande Seecharan zich tegen hen te weer. Atlan en de bemanning van de SKARABUS-1 vechten aan hun zijde. De strijd schijnt verloren te zijn, maar dan beginnen de robots zichzelf te vernietigen. Dr. Gregorian heeft namelijk bij een onderzoek van een technietenwrak het zelfvernietigingsbevel van deze robots ontdekt en deze naar de aanvallende technieten doorgestuurd. Aan dit bevel kunnen de technieten zich niet onttrekken, en zo lukt het de Seecharan in korte tijd om het gehele Gouden-stelsel van hen te ontdoen. Als dank stellen ze Atlan een grote hoeveelheid salkriet ter beschikking, dat hij meteen naar Terra wil vervoeren. Kempo Doll’Arym herinnert zich dat hij op Stolp ook nog een vervangings-handelsdok had ontdekt. Atlan heeft al een visioen waarin hij ziet dat de Seecharan voor de LVT salkriet winnen, maar helaas staan nog altijd de isolationistische Charonii hem in de weg, die elke samenwerking met de Terranen weigeren …

Nederlandse vertaling hoofdpersonen en samenvatting:

© Cornelis van den Ende