2291 • 1519    DUEL IN MAGELHAEN

De aarde bevindt zich in de wurggreep van de zogenaamde god Gon-O, die uit de verbintenis van een waanzinnige Nocturnenstok en een onsterfelijk kunstmatig schepsel is ontstaan. In een daad van vertwijfeling offeren Myles Kantor en zijn team van wetenschappers hun leven op, om de dreigende ondergang van het hele Solstelsel tegen te houden.

Van Sol gaat er een sterke psi-impuls uit, sterker dan alles, wat Gon-O tot nog toe verwerken moest. Op de plaats van ontstaan van de zogenaamde god, op Parrakh in de Grote Magelhaense Wolk, leidt dit tot chaotische situaties, er ontstaat verwarring bij Gon-O's strijdkrachten. Maar zelfs in deze situatie is de Terraanse expeditie niet in staat door te dringen tot Parrakh, dat nog steeds onder de bescherming van de Kybb-Titanen staat.

Als de Terranen twee ruimteschepen van de tegenstander in hun bezit kunnen brengen, plannen ze een commandoactie direct op Parrakh. Ze hebben echter niet met de tegenstander in hun eigen rijen gerekend, en plotseling staat alles op losse schroeven. Het komt tot het duel in Magelhaen ...

Oorspronkelijke titel: Duell in Magellan

Auteur: Hubert Haensel

Omslag: © Swen Papenbrock

Illustratie intern (Duits exclusief): © Swen Papenbrock

Plantekening (Duits exclusief): ruimteschip van de Kybb: slagschip van de Kybb-Cranar door Gregor Paulmann

Nederlandse vertaling: Hans van der Schoor

Samenvatting: ze vechten in de kristalberg - de tegenstanders zijn onverzoenlijk.

Locatie en tijdsruimte: Parrakh – 1333 NGT (4920 na Chr.)

Hoofdpersonen: Kantiran - De zoon van Perry Rhodan gaat een verschrikkelijke confrontatie aan. Ascari da Vivo - De mooie admiraalse zoekt een vermeende god als bondgenoot. Qertan - De vechtlustige Dron vervult zijn plicht als lijfwacht van de Mascante. Mal Detair - De voormalige dierenarts volgt zijn vriend in het dodelijke gevaar.

Met de tweede Kybb-Spore volgen Kantiran en Mal Detair, die eveneens op de DRAGUUN verbleven, de verraderlijke Mascante Ascari da Vivo en haar Dron-lijfwacht Qertan naar het Parr-stelsel. Beide duo's lukt het in de daar heersende totale chaos, relatief probleemloos, tot aan de plaats van de Nocturnenstok door te dringen en deze onopgemerkt van elkaar te betreden. Ascari da Vivo wil Gon-Orbhon er van overtuigen om een verbond met de Arkoniden te sluiten. Kantiran daar aan tegen schijnt zelf niet echt te weten wat hij eigenlijk wil. Wil hij de Mascante tegenhouden of wil hij de gelegenheid benutten om zich uiteindelijk op haar te wreken voor alles wat ze hem heeft aangedaan?

Vooralsnog hebben ze beide, evenals hun begeleiders, echter andere problemen want het binnenste van de Nocturnenstok verandert zich constant. Voortdurend ontstaan nieuwe corridors terwijl anderen zich onverwachts sluiten. Satrugar pest de indringers met waanvoorstellingen en uiteindelijk begint de waanzin van de Nocturnenstok alle vier te beïnvloeden, waardoor vooral Kantiran is getroffen vanwege zijn mutantenvaardigheid. Hij gelooft dat hij zijn dode geliefde Thereme ziet, maar ook dat is alleen maar een illusie. Gelukkig voor Kantiran verkeert ook Ascari in zo'n pseudo-materiële illusie waardoor het schot uit het Strega-wapen van de Arkoonse hem mist, wat hem eigenlijk had moeten doden. Mal Detair en Qertan haasten zich tegelijkertijd door een corridor. Als de Dron door nieuw ontstane kristallen wordt ingesloten probeert hij zich met zijn energiewapen vrij te schieten en dood hij zichzelf door de weerkaatste energie. De Fuertoner wordt door een waterbreuk golf naar buiten gespoeld.

Ondertussen bereiken Ascari en enige tijd later ook Kantiran het hart van de Nocturnenstok. Ascari is net klaar om aan een projectie van Gon-Orbhon haar verdrag aan te bieden. Het komt tot een duel tussen moeder en zoon, dat zonder wapens wordt gevoerd want beide hebben hun gevechtsuitrusting moeten achterlaten. Als Ascari herkent dat ze Kantiran niet zomaar kan verslaan probeert ze het met een truc en spiegelt hem de vergevingsgezinde moeder voor. Kantiran, die klaarblijkelijk diep van binnen ondanks alle haatgevoelens toch naar de liefde van zijn moeder snakt, trapt er prompt in en wordt door daarna door haar overrompeld. Een illusie van een in het in het water spartelende Fuertoner leidt Ascari even af, Kantiran slaat toe - bij haar val wordt de Arkoonse door een kristalsplinter doorboord en raakt ze dodelijk verwond. Kantiran sleept haar naar buiten (achter hem sluit de Nocturnenstok zich tenslotte) en houdt hij, op haar verzoek, bij haar de dodenwake. Er blijft hem trouwens ook niets anders te doen omdat beide Kybb-Sporen zijn vernietigd …

Kantiran staat op een tweesprong. De dood van zijn moeder - hoewel duizendvoudig naar uitgezien - zal hem nog lang niet loslaten, en zijn vader, Perry Rhodan, is ver weg. Eens te meer is de 'sterrenbastaard' alleen gelaten in een kosmos, die schijnbaar geen plaats voor hem biedt. In het volgende verhaal verlaten we voorlopig Magelhaen en schakelen over naar het Solstelsel. Ook op het daar aanwezige deel van de 'god' Gon-O heeft de 'overladingsimpuls' van ARCHETIM, die Myles Kantor met zijn slechts schijnbaar eeuwige leven betaalde, invloed.

Nederlandse vertaling hoofdpersonen en samenvatting:

© Cornelis van den Ende