2286 • 1514    TRIPTYCHON

De aarde bevindt zich in de wurggreep van de zogenaamde 'god' Gon-O, ontstaan uit een ongelukkige verbinding tussen een waanzinnige Nocturnenstok met een onsterfelijk kunstmatig wezen. Gon-O snakt naar ARCHETIM, het al meer dan 20 miljoen jaar in de zon aanwezige 'lijk' van een machtige superintelligentie. Myles Kantor en een team van wetenschappers bevinden zich al in de zon. Nog voor de invasie van het Sol-stelsel zijn ze met het researchschip INTRALUX naar de zon vertrokken om meer te weten te komen over de geheimzinnige ARCHETIM.

Het team zou allang zijn vernietigd, ware het niet, dat er een lid van een heel oud volk aan boord van het schip is: de kleine Schohaake Orren Snaussenid. Voor hem als enige gingen de drie bewakingsstations open, die in het verre verleden dienst deden als pelgrimsoorden. Myles Kantor heeft al een naam bedacht voor die ruimtestations. Hij noemt ze TRIPTYCHON ...

Oorspronkelijke titel: TRIPTYCHON

Auteur: Uwe Anton

Omslag: © Dirk Schulz

Illustratie intern (Duits exclusief): © Michael Wittmann

Nederlandse vertaling: Kees van Toorn

Samenvatting: in het mausoleum van de superintelligentie - een Schohaake op het spoor van het verleden.

Locatie en tijdsruimte: Sol: TRIPTYCHON-stations – april 1333 NGT (4920 na Chr.)

Hoofdpersonen: Orren Snaussenid - De Schohaake vreest voor nog meer openbaringen uit het verleden. Myles Kantor - De Terraanse wetenschapper hoopt op meer informatie over ARCHETIM.  Inshanin - De Plophose moet haar eigen gevoelens onder ogen komen. Marreli Nissunom - De Schohaakse heeft een verschrikkelijke droom.

Terwijl alle op Terra levenden Schohaaken dezelfde droom hebben - ze dromen over een lichtschijnsel in de vorm van een galaxie die zich door structuurbevingen steeds meer uitdijt en dan schijnt te verdwijnen - verkennen Myles Kantor en Inshanin hun relatie en het TRIPTYCHON-station. In beide gevallen hebben ze succes: vanaf dit moment zijn ze werkelijk een paar en brengen ze enige gelukkige uren met elkaar door. Met Orren Snaussenid's hulp, die van TRIPTYCHON'S centrale computer als technicus (echter helaas met beperkte bevoegdheden) is erkent, ontraadselen ze enige geheimen van de drie gigantische knoopvormige constructies die 20 miljoen jaar geleden door de Schohaaken in de Zon werd gestationeerd.

Vervolgens komen ze de ware namen van de stations te weten. Alleen DENYCLE (= geest) het station waarop Kantor's team zich nu bevindt, was tezijnertijd toegankelijk voor Schohaakse pelgrims die ARCHETIM'S graf wilde bezoeken. Als heiligdom was DENYCLE prachtig ingericht en alleen hier werden incarnaties opgesteld. De beiden andere stations, ODAAN (= hand) en SCHANDAVYE (= oog), dienden als pure technische centra en waren voor pelgrims ontoegankelijk. Kantor's mensen ontdekken een overbrengersysteem waarmee men (als technicus) probleemloos van het ene naar het andere station kan gaan en dat ook onder de omstandigheden van de verhoogde hyperimpedantie foutloos functioneert. Schohaakse techniek schijnt door de verandering van deze universele constante niet beïnvloed te worden. Orren Snaussenid vindt een incarnatie waarbij het om de allerlaatste moet gaan die op DENYCLE is ontstaan. Ze staat nog in de machine (een gemodificeerde overbrenger) waarmee men haar heeft 'gemaakt'. In SCHANDAVYE ontdekt de Schohaake toevallig een opslagruimte waarin nog meer incarnaties staan - één daarvan heeft twee duimen aan elke hand. Vanwege de slechte ervaringen die Orren met Mamor Ir’kham heeft opgedaan waagt hij het niet om ze aan te raken.

De installaties van ODAAN kunnen in bedrijf worden genomen. Daardoor wordt ARCHETIM'S lijk, dat men vanuit de stations zelfs kan waarnemen, tot een bijzondere activiteit aangezet: de geest van de dode superintelligentie schijnt de bewustzijns van de mensen af te tasten. Dit tasten stopt meteen als de installatie wordt gedeactiveerd. Enige tijd later wordt er een radiogesprek van de MUNGO PARK opgevangen. Gon-Orbhon heeft de commandanten onder zijn controle gebracht, het schip is in zijn handen gevallen. Nu zijn de leden van de INTRALUX volkomen van iedere hulp afgesneden. Tot overmaat van ramp naderen dan ook nog 50 Kybb-Titanen de Zon en bestrijken ze deze met hyperenergetische stralingsfronten die de TRIPTYCHON-stations zwaar laten schudden als deze toevallig door de fronten worden getroffen. Inshanin komt te weten dat Sol door de stralingsfronten wordt verhit - net als toentertijd door de doodssatellieten van de Cappins. Wordt dit proces niet binnen de komende zes weken, en wel uiterlijk op 27 mei 1333 NGT, gestopt dan zal Sol onherroepelijk in een nova veranderen. Blijkbaar hoopt Gon-Orbhon dat ARCHETIM'S lijk bij de nova-explosie uit de Zon wordt geslingerd, waarna hij deze alleen nog moet 'insluizen' …

De tijd tikt... zowel in de zon als op de Aarde, waar de Terranen niet eens kunnen vermoeden, wat voor een afschuwelijk lot er op de loer ligt. Myles Kantor en zijn groep, die in het mausoleum van de superintelligentie ARCHETIM naar sporen uit het verleden zoeken om op te kunnen treden tegen de gevaren van het heden, zien met de nodige vertwijfeling, hoe gering hun kansen zijn. Hoop bieden de dromen van de Schohaaken.

Nederlandse vertaling hoofdpersonen en samenvatting:

© Cornelis van den Ende